Na al een 2-tal weken regelmatig wakker te zijn geworden met wat buikkrampen voelde het op 22 oktober toch net iets anders. Om 7 uur in de ochtend vroeg ik aan Ben (toen die eruit ging voor te gaan werken)of hij het eierwekkertje wilde pakken. Ik ging toch maar eens timen...voor de zekerheid.
Omdat het bij Indy zo snel was gegaan allemaal 2 jaar geleden was ik een beetje bang dat ik te laat in de gaten zou hebben dat ik echt weeen had, dus vandaar dat ik op mijn hoede was! Maar goed ook want de weeen (buikkrampen eigenlijk) waren om 7 uur al constant, om de 7 - 9 minuten.
Toch alvast Wendy en Jeroen maar gebeld rond 7.30 dat ze ervanuit moesten gaan het het vandaag ging gebeuren. Ze hadden aangeboden voor Indy te zorgen op het moment dat we naar het ziekenhuis moesten gaan. Super!!
Om 8 uur moet Ben normaal beginnen met werken maar hij moest maar thuis blijven had ik gezegd. Krampen waren om de 4-5 minuten nu. Wendy en Jeroen nog een keer gebeld dat ze maar wat haast moesten maken nu.
Jeroen maakt nog even snel een foto voordat we naar het ziekenhuis vertrekken
Om 9.30 uur waren we in het ziekenhuis aangekomen. Heel toevallig liepen we op de parkeerplaats met kraamhulp die ik bij Indy ook had 2 jaar geleden tegen het lijf en we hebben nog een praatje gemaakt. Ze zou ook deze keer weer bij ons thuis komen.
Kraamhulp Monica destijds na Indy's geboorte
In Australie is kraamhulp iets onbekends. Een Nederlandse arts heeft het opgezet en heel toevallig hebben we deze arts in het begin van onze verhuizing naar Australie ontmoet op een feestje. Hierna ben ik hem nog diverse keren tegen het lijf gelopen toen ik voor controle in het ziekenhuis moest zijn. Heel toevallig allemaal! Maar goed, anyway: Het is hier dus normaal dat je 5 dagen in het ziekenhuis blijft maar dit ene ziekenhuis kent dus wel kraamhulp en dus kan je hier gebruik van maken als je wilt. Zonder familie hier is dit dus wel echt "nodig" als je al een peuter rond hebt lopen, zodat je lichaam de nodige rust kan nemen. Het is ook nog eens een hele gezellige meid dus we hebben ons goed vermaakt samen. Indy is ook helemaal weg van haar en stond na haar vertrek nog regelmatig naar de deur te wijzen (of te huilen) naar "Monica"
Kraamhulp Monica met Indy en Maya
Eenmaal aangekomen in het ziekenhuis waren mijn buikkrampen weer om de 7-9 minuten. De zuster was niet blij toen ze me binnen zag komen, ik hoorde te gillen van de pijn en moeilijk uit mijn ogen te kijken zei ze nog! Tja, sorry!! Die krampen kon ik goed hebben dus no worries zei ik al....
Na nog even samen met Ben te hebben geluncht in het restaurant van het ziekenhuis voelde ik dat de weeen wat serieuzer werden en ik wilde terug naar de kamer. De (bevallings)kamers zijn erg luxe hier in dit ziekenhuis; je hebt eigen kamer compleet met keukentje, zithoek en eigen badkamer met aparte douche, wasbak, toilet en enorm bad (2m x 1m x 1m) Precies wat ik wilde, een bad voor mijn waterbevalling! Nadat je bevallen bent mag je 1 nacht in deze kamer blijven slapen, hierna moet je naar de afdeling waar je met andere de kamer deelt, als het druk is. Maar goed, ik dwaal weer af!
Eenmaal op de kamer aangekomen werden de weeen heftiger en de verloskundige heeft mijn water gebroken en het bad werd volgelaten. Aan het werk!!
Na 40 minuten was Maya geboren.
Het deed pijn maar door het warme water in het bad voelde ik mijn rugpijn niet meer en het was "relaxter" als op het bed. Ook heel bijzonder om te zien hoe Maya ter wereld kwam. Haar hoofdje heeft tussen 2 weeen in al "buiten" gehangen terwijl de rest van haar lichaampje nog geboren moest worden. Ondertussen kon ik haar zien rondkijken in het water, iets wat ik nog regelmatig op mijn netvlies zie... zo bijzonder!! (aanrader dus)
Na even geknuffeld te hebben met Maya moest ik uit het bed zodat ik de nageboorte eruit kon persen en Maya werd van top tot teen nagekeken.
Alles is goed met Maya en er worden voetafdrukken gemaakt
Alles was gelukkig goed en alles zat eraan en erop! Ik voelde me goed en was blij dat het voorbij was. Eindelijk kunnen we Maya knuffelen!!!!!!!!
Trotse vader
Die namiddag kwamen Wendy en Jeroen samen met Indy op bezoek. We waren zo benieuwd hoe Indy zou reageren. Ze kwam voorzichtig voorop gelopen met een "new baby girl" ballon in haar handen. Ze keek een beetje benauwd. Niet al te enthousiast kwam ze naar ons toe maar al snel was ze lekker haar eigen ding aan het doen, op- en af het bed aan het klimmen en op onderzoek uit in de kamer. Toen ze eenmaal het grote bad zag werd ze toch wel erg enthousiast! Nee, dat zullen we maar niet doen.....
Wendy en Jeroen hadden een fles champagne meegenomen dus die werd al snel opengemaakt: smaakte heer-lijk!
We zijn met zijn 4-en........!
Na een uurtje ofzo is iedereen naar huis gegaan, Indy met Ben mee en hij is nadat Indy lag te slapen terug gekomen naar het ziekenhuis voor bezoek. Ik had niet meer geslapen die dag dus was bek af.
Kort bezoek dus en helaas een korte eerste nacht. Maya wilde steeds gevoed worden en als ze dan al rustig lag te slapen dan kwamen de verloskundige mij checken. Na 3 uur geslapen te hebben kwam het ontbijt; de eerste nacht als moeder van 2 zit erop!
.jpg)
